Rozdział XIII - Kolejna sprzeczka braci

Malutka myszka, wypełzła ze swojej norki. Swoimi malutkimi łapkami zaczęła przecierać swój pyszczek, gdy raptownie podniosła łebek to góry. Zaczęła noskiem w powietrzu, rozpoznała w dziwnym zapachu, niebezpieczeństwo. Nim jednak zdołała się ruszyć, wielka i kosmata łapa złapała ją i brutalnie przywarła do ziemi. A potem uniosła do góry i malutkie stworzonko widziało już tylko, parę wielkich, przeraźliwie zielonych oczu, aż zadrżała. Lew jednak był rozsądny i chwycił mysz za ogon, by w ogóle nie mogła mieć szans ucieczki.
-Los nie jest sprawiedliwy...- westchnął Skaza, znudzony patrząc na zdobycz.- Na przykład, ja nigdy nie będę królem, choć chcę... A ty- i zwrócił się do myszki.- nie ujrzysz więcej wschodu słońca! Hm, hm, hm, adie.
Wysunąwszy z pyska, długi język, położył na nim malutką istotę i zamknął paszczę. Wyglądało to tak, jakby na prawdę był głupi. Chociaż zrobił to specjalnie, musiał się znaleźć ktoś, kto by mu zwrócił uwagę.
-Mama nigdy ci nie mówiła, jak się kulturalnie je?- zapytał jakiś głos. Zielonooki odwrócił się szybko i ujrzał Zazu, znowu. Natychmiast wypluł nie połkniętą jeszcze zdobycz, na co ptak patrzył z obrzydzeniem. Szara, drobna istotka, pomknęła przerażona do swojej małej norki i zniknęła w jej ciemności.
-Czego znowu chcesz?!- warknął Skaza. - Czyżbyś nie zauważył, że gdziekolwiek się pojawisz, tam i jest pech? O! Na przykład mi uciekł obiad!
-Ha!- zakpił Zazu.- To nic, w porównaniu z tym, co możesz stracić jeszcze dziś! Ale wracając do twojego pierwszego pytania, twój brat wie o twoim lenistwie. Wie, że nie przybyłeś na prezentację Simby. No i idzie tu!
-Już się boję... o własne życie!- syknął brat króla. Kłapnął tylko zębami i ptak zaraz się znalazł w jego paszczy. Chociaż majordomus się szarpał, Skazie udało się go unieruchomić.
-Rrrrrrrroooooouuuughhh!!!!- rozległ się potężny ryk.  I nagle zza skały wyskoczył wściekły Mufasa. Zielonooki był przerażony, więc szybko wypluł ptaka. Mufasa wtedy go puścił, ale nie pozwolił wyjść z jaskini.
-W samą porę najjaśniejszy panie!- sapnął Zazu. Usiadł na ramieniu władcy i z pogardą spojrzał na Skazę. Ten natomiast uśmiechnął się i z podwiniętym ogonem zaczął się łasić do króla. Ten jednak zły zmierzył go chłodnym spojrzeniem. Wtedy Skaza powiedział:
-Och, mój starszy brat zniżył się by obcować ze swym ludem! No, no!
-Dlaczego nie widziałem cię na prezentacji Simby?- padło pytanie Mufasy. Skaza przybliżył się do ściany, przeciągnął się na niej i z piskiem zjechał po niej pazurami.
-To było dzisiaj? Ech moja pamięć... nie było mnie bo wyleciało mi z głowy!- zaśmiał się.
-Doprawdy?!- zakrakał dzioborożec. Podleciał do pyska lwa i kontynuował: - Jak na brata króla nie słyniesz jakoś z czujności.
Skaza kłapnął mu przed dziobem kłami. Przerażony schował się w grzywie Mufasy. Król miał pytające spojrzenie. Jakby domagał się dokładniejszej odpowiedzi.
-Jeśli mam być szczery- odparł.- To pojawiałbym się na każdej uroczystości, gdyby na świat nie urodził się ten twój "wypłosz" braciszku!- zagrzmiał Skaza, w jego głosie słychać było zgrozę.
-Ten "wypłosz" to mój syn! A dla ciebie nie tylko bratanek, to twój przyszły król!- warknął Mufasa. Król n ie wysunął pazurów, nie chciał znów przeżywać tego co kiedyś, walki. Skaza natomiast odwrócił się i miał wyjść z jaskini, kiedy nagle zaśmiał się:
-Masz rację Mufaso, lepiej poćwiczę pokłony i dyganie!- po czym chrypliwie się roześmiał. Przestał gdy zagrzmiał głos jego starszego brata:
-Nie zwracaj się przeciw mnie, bracie!
-O nie Mufaso.- odrzekł lew, a jego spojrzenie było pełne wszelkiej nienawiści i pogardy.- To TY nie masz prawa zwracać się przeciwko mnie!
Mufasa nie wytrzymał tych słów. Podbiegł z rykiem, zagradzając młodszemu bratu. Ten troszkę się przestraszył, lecz po chwili uspokoił. Znał słaby punkt Mufasy.
-CZY TO WYZWANIE?!- wrzasnął rudo grzywy.
-I po co te nerwy? Jakbym mógł rzucać wyzwanie... TOBIE.- rzekł bez uczuć i znudzonym tonem.
-A czemu by nie?- zakpił ptak, wylatując zza grzbietu Mufasy.
-Ponieważ odziedziczyłem w lwiej części rozum- mruknął do dzioborożca i ponownie spojrzał na władcę.- Lecz jeżeli idzie o siłę- i tu chciał podkreślić walkę ze złotym lwem, w której zyskał imię "Skaza" i bliznę.- nie zostałem zbyt hojnie obdarzony...- zielonooki odszedł urażony, ale napełniony nienawiścią. Mufasa wiedział, że jego brat jest zaślepiony władzą, złem i zazdrością.

Zniknął za skałą, chcąc dalej cieszyć się z prezentacji syna. Ale kłótnia ze Skazą, wcale nie pozwalała mu na to. A co do królewskiego brata... cóż, cieszył się z kolejnych ran jakie nakreślił bratu.